Tegen de treinreis van Tynda naar Komsomolsk, het laatste deel van de BAM express route, hebben we het meest opgekeken. Het is een 2 daagse reis door een nauwelijks bewoond gebied in een trein zonder voorzieningen op een toilet en een samovar na. Het is vrijdag en een begin van een langweekende. Maandag is een officiele feestdag. Het is een gevaarlijke treindag, zo is ons verteld. Alle arbeiders uit deze mijnregio gaan naar huis na een week in de kou met een zak contanten, die op het station zo snel mogelijk wordt omgezet in drank, met alle gevolgen van dien.
We zijn blij dat we in onze coupe een vrouw aantreffen. We merken echter niets van de chaos. Het is rustig in de trein. De volgende ochtend is Siberie op haar maximum. Er groeien alleen nog SIberische sparren in een verder kale vlakte. Eerst zijn er nog wat kleine dorpjes, gebouwd uit een paar flats uit de jaren 80. Dan volgen nog wat intens vervallen dorpjes, vermoedelijk van Evenken en Jakoeten. Tot slot is er helemaal niets meer. De trein is bijna leeg. Alsof alle Russen met Siberie ons uitzwaaien. Ik krijg een ernstig fin del mundo gevoel.
Het is bloedheet in de trein. De provodnik in dienst loopt gezellig zichzelf te zijn en heeft alleen een soort zwembroek aan. Hij zit bijna de hele dag in zijn coupe naar film op de laptop te kijken.
In de middag slaat plosteling alles om. Het Siberie dat zich 2 weken lang minimalistisch langzaam heeft opgebouwd, transformeert in enkele uren tot een veel gematigder gebied. We zwaaien Siberie uit en komen aan in het Russische Verre Oosten, dat (licht) beinvloed wordt door de Pacific.
De trein loopt weer voller. Een lege tijdloze trein wordt steeds meer een rumoerige stadstrein. Even denk ik dat het regent, maar dat is ontdooiend ijs van de daken van de wagons. We naderen weer de bewoonbare wereld. Na een korte nacht komen we om kwart voor 7 aan in Komsomolsk. Voor ons het eindpunt van de BAM spoorlijn.
Met de BAM Express van Tynda naar Komsomolsk door absolutely nowhere. We gaan het meemaken….
Zo eten we. Featuring: Mijn Tynda mok.
BAM Express infra. De schuurtjes met blauwe ramen, deuren en lijsten zijn typisch BAM-huisstijl. Zelfs de bovenleidingmasten hebben blauwe voeten
Oost Siberie in de ochtend. Net ten oosten van Tynda
Een van de tientallen bevroren rivieren langs de BAM route bij Alonka.
Dorp typsich voor het oosten van Siberie. Uit de grond gestampt in de jaren ’70 en nu bijna onbewoond
Nog een Oost Siberisch dorp van dezelfde strekking. Op de voorgrond een karakteristieke U-bocht in de leidingen die allemaal bovengronds lopen wegens permafrost
Vervallen en verlaten: Een goederenoverslagplaats langs de spoorlijn.
Siberie op haar max. Ijskoud, kurkdroog en begroeiing is nauwelijks nog mogelijk
Lange stop van onze trein in Novy Urgal
De provodnik stookte de trein tot boven de 25 graden. Buiten was het ruim -20 graden. Bij het naar buiten gaan moesten we onze mond dichthouden om te voorkomen dat ons tandglazuur spontaan zou breken van het temperatuurverschil
Verlaten en vervallen dorp rondom een fabriek uit pas 1987
We naderen het Verre Oosten van Rusland. De omgeving begint langzaam te ontdooien
Tegen de avond zijn we Siberie helemaal uit. We rijden door het duidelijk minder strenge klimaattype van het Russische Verre Oosten. Morgenvroeg komen we aan in Komsomolsk aan de Amoer
In de middag slaat plosteling alles om. Het Siberie dat zich 2 weken lang minimalistisch langzaam heeft opgebouwd,